Στην πρώτη γραπτή αναφορά, το έτος 1361 στο χρυσόβουλλο του Δεσπότη Συμεών του Παλαιολόγου, οι τρεις οικισμοί αναφέρονται με την ονομασία ‘Βεΐτσα’. Στις μετέπειτα γραπτές αναφορές βρίσκουμε τις ονομασίες: Βεζήτσα, Βεζήτζα, Βεΐτζα, Βεήτσα, Βίτσαις.
Στο νάρθηκα της μονής Αγίας Παρασκευής σε κτητορική επιγραφή του έτους 1412 αναγράφεται: ‘…και πάντων όλων των Βεζητζινών κληρονόμων κτητόρων και μειζώνων…’
Σε Ιερό Δισκοπότηρο του Ιερού Ναού Αγίου Μηνά, στη βάση του είναι γραμμένα: ‘το θείον και ιερόν ποτήριον υπάρχει της μονής του Αγίου Μινός εις χωρίον Βεζήτζα εις μοναδένδρι διά συνδρομής του Παπαναστασίου’.
Σε σωζόμενο Ευαγγελικό κώδικα του έτους 1554 από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου αναγράφεται: ‘…εκ χώρας Βεζήτσας και αφιέρωσα αυτό, εν τω ναώ της Υπεραγίας Θεοτόκου εν αυτή χώρα Βεζήτζα…’ . Στον ίδιο κώδικα στο εξώφυλλο γράφεται: ‘…και το αφηερωσα εις την Παναγια εις την Βεζητζα αχκς’’.
Σε άλλο παλιό έντυπο Ευαγγέλιο του 1554 της ίδιας εκκλησίας σημειώνονται τα εξής: ‘…εν τη εις την Βεζήτζαν αγία μονή…’ και πιο κάτω σε άλλη επιγραφή του έτους 1598 ‘Ευρεθι εν χωρηω Βεζητζα…’.
Σε τρικέρι του έτους 1678 της ίδιας εκκλησία στη βάση του υπάρχει η αφιέρωση ‘Δια σηδρομις Παπαιωάννου και Λαζου ις στην Παναγια Χοριο Βεζιτσα και Παπα…Δαον’.
Σε λειτουργικό Δισκοπότηρο πιθανώς του 16ου αιώνα αναγράφεται στη βάση του: ‘+ το παρών δισκαριον τις Παναγιας εν χορας Βεζήτζα εν σινδρομις Ιωαν Θοδορον Μαρτίου Γ΄’.
Σε παράφυλλο λειτουργικού βιβλίου της μονής Αγίας Παρασκευής γράφεται η εξής επιγραφή: ‘ Το παρον βηβληων αδερφη… από χωριον Βεζήτζα’.
Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Άνω Βίτσας στην κτητορική του επιγραφή του έτους 1619 αναγράφεται: ‘ανηγερθη εκ βαθρον… δια συνδρομής, δαπάνης κόπον ται και εξοδον δε όλονον γεγονεν χόρας Βεζή…’.
Σε επιγραφή από κατάστιχο της Μονής Προφήτη Ηλία: ‘Κατάστιχον του Ιερού Μοναστηριού του Προφήτου Ηλιού Βεΐτζης εν έτει 1632….’.
Από όλες τις παραπάνω επιγραφές, αφιερώσεις και ενθυμήσεις φαίνεται ότι τα χωριά Βίτσα και Μονοδέντρι από την εμφάνισή τους στη γραπτή ιστορία της Ηπείρου μέχρι και τα μέσα του 18ου αιώνα αποτελούσαν μία κοινότητα και αναφέρονταν κυρίως με την ονομασία Βεζήτζα, σπανιότερα δε με τις ονομασίες: Βεζίτσα, Βεζίτζα, Βεϊτσα, Βεϊτζα.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας. Ο Δημήτριος Σάρρος φαίνεται ότι παραδέχεται την προέλευση της ονομασίας από το όνομα Βεζή τινος (όπως φαίνεται και στην κτητορική επιγραφή της Ιεράς μονής του Αγίου Νικολάου). Στις ‘Ηπειρωτικαίς ενθυμήσεις’ παραλληλίζεται το χωριό Βεζήτζα με το χωριό Βεζίτσα του Πηλίου και με τις ‘Βεζίτσαις’, τοποθεσία στο χωριό Καλέντζι των Ιωαννίνων, παρετυμολογούμενη από το βυζί και θεωρεί τη λέξη σλαβόφωνη.
Η άποψη του Ιωάννη Νικολαΐδη συμπίπτει με αυτή του Σάρρου ως προς την προέλευση της ονομασίας, περί Βεζή τινος, από την επιγραφή στον Άγιο Νικόλαο στην οποία δεν δικαιολογείται η μη αναγραφή της κατάληξης …τζα, ούτε από έλλειψη χώρου, ούτε και από άλλη αιτία, εκτός ίσως από την πρόθεση του γράφοντα να αναφέρει το πρόσωπο αυτού που έδωσε το όνομα στο χωριό.
Ο Κώστας Οικονόμου αναφέρει ότι η ονομασία σχετίζεται με το σλαβικό begb “η φυγή” και την κατάληξη –ica με την τροπή του σλαβικού [g] σε [z] πριν από το [i]. Από τον τύπο [vezitsa] και [vizitsa] σύμφωνα με το βόρειο φωνηεντισμό, προήλθε ο τύπος [veitsa] με ανομοιωτική αποβολή του [z], τύπος ο οποίος από το βορειοελληνικό φωνητικό τύπο [viitsa] έδωσε με απλοποίηση των [i] τον τύπο Βίτσα. Το τοπωνυμικό αυτό είναι γνωστό και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπου συναντιέται με τους τύπους: Βυζίτσα (Πήλιο), Βουζίτσες (Καλέντζι Ιωαννίνων) και Βυτζίτσα (Ασπροπόταμος).
Ο Στέφανος Μπέττης πιστεύει και αυτός πως η ονομασία Βεζίτσα είναι οπωσδήποτε σλαβικής προέλευσης αδιάγνωστης σημασίας. Αναφέρει ότι το τοπωνύμιο Βεζίτσα με την υποκοριστική σλαβική κατάληξη -ίτσα, που συνάπτεται συνήθως σε ονόματα προσηγορικά, όπως Γορίτσα, Λεσνίτσα κ.λ.π δηλαδή βουναλάκι, μικρό δάσος ή μικρή νεροτροβιά.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά αρχίζει η χρησιμοποίηση της λέξης Βεΐτζα και Βεΐτσα, η οποία προήλθε προφανώς από την συγκοπή του ζ , φαινόμενο που παρατηρείται στην Ηπειρωτική διάλεκτο. Από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα αναφέρονται οι ονομασίες Βεΐτζα, Βεΐτσα, Βήτσα, Βίτσα, Βείτσα, Βίτζα και σε ελάχιστες περιπτώσεις Βεΐστα χωρίς να τηρείται σειρά χρονολογικής περιόδου στη χρησιμοποίηση των παραπάνω ονομάτων. Από την αρχή του 20ου αιώνα αρχίζει η συστηματική χρησιμοποίηση των ονομάτων για τα δύο χωριά Βίτσα και Μονοδέντρι.
Κατά τον 17ο αιώνα ο Άνω μαχαλάς άρχισε να καλείται μόνο Μονοδέντρι ή Μαναδέντρι, οι άλλοι δύο δε, παραλείποντας τα ονόματα των εκκλησιών, καλούνταν Μεσιός μαχαλάς και Κάτω μαχαλάς.
Η ονομασία Μονοδέντρι προήλθε ‘εκ κολοσιαίου δένδρου (ελάτης) υψουμένου παρά την άλλοτε μονήν του Αγίου Μηνά, βληθέντος υπό κεραυνού και σωζομένου μέχρι του 184’.
Σε αρκετές από της γραπτές αναφορές η Βεζήτζα αναφέρεται ως ‘Χώρα Βεζήτζα’. Σε πολλές επιγραφές και ενθυμήσεις που διασώζονται οι τρεις μαχαλάδες αναφέρονται ως ‘Χώρα Βεζήτζα ή Βεζήτσα’.
· Στον Άγιο Νικόλαο στην κτητορική επιγραφή του 1619 αναγράφεται: ‘…δια συνδρομή δαπάνης κόπου ται και εξόδου δε ολονον γεγονεν χόρας Βεζή…’
· Σε Ευαγγελικό Κώδικα του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου του έτους 1626 αναφέρεται: ‘…εκ χώρας Βεζήτζας και αφιέρωσα αυτό…’.
· Σε Άγιο Ποτήριο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου η αφιέρωση αναφέρει: ‘…Παναγηα ων τιν χορα Βεζητζα…’
· Σε Λειτουργικό δισκάριο στην ίδια εκκλησία ‘…εις Παναγιας της χορας Βεζήτζα…’
Στα περισσότερα από τα κοινοτικά έγγραφα μετά το 1739 αναφέρεται πάντοτε ο όρος ‘Χώρα .