Η περιοχή χαρακτηρίζεται από πληθώρα ποικιλιών άγριων δέντρων, φυτών και βοτάνων.
Γκορτζιά (Pyrus spinosa) Οι καρποί έχουν σχήμα μικρών αχλαδιών και έχουν στυφή γεύση μέχρι να ωριμάσουν καλά.
Σουρβιά (Sorbus domestica). Οι καρποί του δέντρου έχουν στυφή γεύση μέχρι να ωριμάσουν καλά. Ωριμάζουν το φθινόπωρο παίρνοντας μαύρο χρώμα. Συλλέγονταν συνήθως ανώριμοι και απλώνονταν σε κάποιο προσήλιο μέρος του σπιτιού για να ωριμάσουν. Χρησιμοποιούνταν και ως φάρμακο κατά της διάρροιας. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστα δέντρα.
Μούρες ή μούρα (Rubus Fruticosus) Τα γνωστά μας βατόμουρα. Χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή λικέρ (όπως τα κράνα) και μαρμελάδας.
Αγριοφράουλες (Fragaria Vesca) =Μικρές άγριες φράουλες με έντονο άρωμα.
Κρανιά (Cornus mas) Οι ώριμοι καρποί (κράνια ή κράνα) χρησιμοποιούνται στην παρασκευή ενός τοπικού λικέρ. Παρασκευάζεται με την ανάμιξη σε γυάλινο μπουκάλι τσίπουρου ή κονιάκ, ζάχαρης και κράνων. Το μίγμα παραμένει στον ήλιο για αρκετό διάστημα.
Τιλιά (Tilia Parvifolia) Τα άνθη χρησιμοποιούνται σαν αφέψημα γιατί έχει διουρητικές, αντισπασμωδικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες.
Ρίγανη (Origanum Vulgare) Χρησιμοποιούνταν ως έκχυμα σε περίπτωση δυνατού βήχα, κοκίτη και άλλων παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος. Το φυτό επίσης χρησιμοποιούνταν για εξωτερική χρήση σε εντριβές και σε τονωτικά και καταπραϋντικά μπάνια και φυσικά αποτελούσε το αποκλειστικό σχεδόν αρτυματικό για τα ψητά κρέατα.
Μέντα (Mentha piperita) Οι γνώστες χρησιμοποιούσαν το αιθέριο έλαιο σε διάλυση και τα φύλλα της σε έκχυμα για την νευρικότητα, τις μυϊκές συσπάσεις, τον ίλιγγο, για τους μυικούς πόνους, τον βήχα, τις ημικρανίες και την ατονία του πεπτικού συστήματος.
Τσάι του βουνού (Sideritis scardica)
Βάλσαμο ή Υπέρικο ( Hypericum perrforatum) Το χρησιμοποιούσαν ως καταπραυντικό, εναντίον της εξασθένησης του σώματος καθώς επίσης και ως αντιδιαρροικό. Το αιθέριο έλαιο του υπερικού το οποίο το έπαιρναν με μούλιασμα του φυτού μέσα σε ελαιόλαδο τα άνθη τοποθετούνται σε ελαιόλαδο σε μπουκάλι το οποίο αφήνονταν στον ήλιο 2-3 μήνες και στην συνέχεια το σουρώνουν), χρησιμοποιούνταν σε εγκαύματα ως επουλωτικό των πληγών και αντιφλογιστικό. Επίσης για διάφορες παθήσεις των πνευμόνων και του ουροποιητικού συστήματος.
Πήγανος (Ruta graveolens) Βότανο με έντονη μυρουδιά που χρησιμοποιούνταν για την εξόντωση των ψύλλων και για δαγκώματα της οχιάς
Φρουξλιά (Sambucus nigra) . Τα άνθη του φυτού χρησιμοποιούνταν ως εκχύλισμα για αναπνευστικές παθήσεις, για την θεραπεία της φαρυγγίτιδας, τον πονόλαιμο και την στοματίτιδα, όπως επίσης και κατά των εμπύρετων καταστάσεων ενώ οι καρποί παλιά χρησίμευαν για την παρασκευή μελάνης για γράψιμο.
Αψιθιά ή Αψτιά (Artemisia absinthium) Χρησιμοποιούνταν τα φύλλα και οι ανθισμένες κορυφές του φυτού οι οποίες αποξηραίνονται. Είναι γνωστό για τις διεγερτικές , χωνευτικές, τονωτικές ιδιότητες, ενώ συνιστάται επίσης για τις διάρροιες, τους κωλικούς, για τους πόνους στο στομάχι, για ηπατικές παθήσεις για την χρυσή, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί το βάμμα και εξωτερικά για τα χτυπήματα.
Τσουκνίδα (Urtica Dioica) Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού βρίσκονται στα φύλλα και στο χυμό του. Χρησιμοποιούνταν για την υπέρταση, την αναιμία, την αρθρίτιδα, την ορχίτιδα και την παράλυση. Με ανάμιξη της με άλλα λαχανικά έκαναν εκλεκτές λαχανόπιτες.